Middle Sea Race vanaf de IL Corvo

14 november 2016 - Tijdens de laatste Fastnet zijn de Junique en de Il Corvo niet verder dan een kwartiertje uit elkaar geweest. Tijdens het nakaarten vertelde Astrid dat ze in 2016 de Middle Sea Race op de agenda had staan, op dat moment .............

Tijdens de laatste Fastnet zijn de Junique en de Il Corvo niet verder dan een kwartiertje uit elkaar geweest. Tijdens het nakaarten vertelde Astrid dat ze in 2016 de Middle Sea Race op de agenda had staan, op dat moment riep ik direct, "als je nog iemand nodig hebt, ik ga mee!" Ff later was het geregeld, mee op de Il Corvo en de navigatie!  Oeps wat heb ik gedaan?

Gaandeweg aan de voorbereiding begonnen en we hebben een 24 uurs training gepland om kennis te maken met de boot en de crew. Voor deze 24 uur training hebben we een baantje gemaakt voor de kust waarbij we zo'n beetje alle zeilen van de uitgebreide zeilgarderobe gebruikt hebben, elke 12 mijl een nieuw rak en een nieuwe zeilcombinatie, veel wissels en tegelijk het wachtsysteem met de 6 man getest. 3 uur op, 3 uur stand-by (aan dek) en 3 uur af met twee man. Ruige maar afnemende wind en zee.

Werkte prima. En het klikte al direct heel goed, wat een crew!
Terwijl de boot overgevaren wordt gaan we allemaal op zoek naar info over Malta, Sicilië, de Messina straight, Stromboli, en het laatste stuk via Lampedusa terug naar Malta.

Heel veel internetten, GoogleEarth bekijken en weer- en stroom info verzamelen. En natuurlijk de Yellowbrick races uit het verleden teruglezen. Tijdens een tussenstop van de delivery hebben we alles nog eens met z'n zessen doorgenomen. 
Eindelijk is het dan oktober, de boot is aangekomen en we gaan op pad.

Lekker klimaat en natuurlijk de Royal Malta Yachtclub, mooie wereld daar. Woensdag de coastalrace, we zijn al met z'n drieën, maar dat is al 50% meer dan tijdens de Fastnet, dus prima te doen. Goeie start en als eerste bij de boei, zo hoort het.

Een mooie baan met wisselende windkracht en een paar flinke windwakken waar we allemaal een keer in vastlopen, veel foto-ribs en zelfs een drone die ons achtervolgt. Zijn wij ff belangrijk! Helaas moeten we een flinke uitwijk manoeuvre maken voor een giga cruiseboot, dat kost een paar minuten. Maar we kruisen op de finish af tezamen met de XP44 en we scoren op de finishlijn een prachtige foto.

We denken dat we tweede zijn maar de commissie voegt een deelnemer toe aan onze uitslag die in een groep voor ons is gestart, zijn start en finishtijd zijn met 10 minuten aangepast !?. Enfin, derde dus. Heel tevreden, en een lekker begin. Donderdag en vrijdag bootje klaarmaken, boodschappen, koken voor de eerste drie dagen, onderwaterschip, mast, enz. enz.

Heerlijk prutsen en klussen, de beste manier om in de juiste toestand te komen. Vrijdag zijn we compleet, alle zes aan boord en alle klussen gedaan. Nog maar wat extra waterflessen erbij gehaald, na het laatste weerbericht. Vrijdagavond ontspannen doorgebracht en vroeg naar bed.

Zaterdag starten vanuit die enorme haven, het was al indrukwekkend op YouTube, maar in't eggie is het nog gekker. Druk, windstil, mooi en lastig.

Aan de voorgaande starts hadden we het een en ander afgekeken, maar in de laatste paar tellen veranderde de situatie, Ard reageerde direct en we waren goed weg, plannen zijn er om.... aangepast te worden.

Na de havenmond haaks de hoek om en een kruisrakje van een paar mijl, een mooi stukje om ff om je heen te kijken en na een paar klappen de kust in start het eerste serieuze rak, op naar de Messina straight.

In de voorbereidingen en na het bekijken van het laatste weer hadden we al gezien dat er een flinke kans was dat de vloot daar vast zou lopen en de koplopers op ons zouden wachten. Het weer was de eerste 24 uur volledig anders dan voorspeld, dus kwam het neer op zien en handelen, toevallig kunnen we dat, het eerste deel loopt lekker, veel zeilwissels, ontelbaar keer code-zero, staysailtje erbij, staysailtje eraf enz. Geweldig weer en een lekker windje.

In de aanloop van de straight vechtend en tobbend in de "vuile wind" van de Etna zien we de Rambler en de GreenDragon op de AIS, hoe is dat! Die lui hebben het nog stiller gehad dan wij, mazzel.

Het echte smalle deel is ff lastig, van stroom tegen en dus een soort "Deltaweek" aanpak, heel dicht langs de wal, tot stroom mee, blijf weg uit de "neer" onder de wal, hoe meer wisselend de omstandigheden hoe beter het voor ons is. We liggen er nog lekker bij.

Op deze momenten zo dicht bij de wal hebben we een telefoonverbinding dus komen de berichtjes van het thuisfront binnen en halen we de laatste gribs weer op. Maar ook de tweede 24 uur is de weerinfo niet erg bruikbaar, tis allemaal net anders. plannen zijn er om.... aangepast te worden.

Het volgende rak is naar een actieve vulkaan, Stromboli, dit rak loopt lekker, we lopen een mooie boog en we kunnen de A1.5 volledig benutten, met een staysail eronder lopen we super stabiel en kunnen we met minimaal stuurwerk, maximaal doorlopen, steeds net ff boven de 100%, we zien de tegenstand hoger liggen en uiteindelijk pakt het uit zoals we willen, we scheren onder de zelfde zeiltjes naar de kleine vuurtoren en de competitie moet dieper varen om daar te komen. Joepie. De vulkaan rommelt tevreden met ons mee, beetje vreemd is het wel dat geluid.

Dan ff studeren naar de juiste weg rond de windstilte achter de vulkaan, de AIS helpt natuurlijk, je kunt zien dat een aantal bootjes voor ons op precies dezelfde plaats gijpen en de run langs de berg inzetten. Is de AIS iets leuks of niet? De meningen zijn verdeeld. We kiezen een mooi pad en houden druk, wisselen naar symmetrisch en dat voelt alsof we een voordeeltje hebben t.o.v. de gennaker bootjes. Achter ons loopt een supergroot jacht vast in de windstilte achter de vulkaan, en die gromt nog eens lekker diep.

Een heel lang rak langs de noordkant van Sicilië, met een nieuw weerbericht hebben we een strategie bedacht voor dit rak en we blijven constant bezig met wisselen en aanpassen aan de omstandigheden, minder wind, asymmetrisch met staysail, net weer wat meer wind, wissel naar symmetrisch, nog iets meer wind staysailtje erbij, en alles weer andersom. Alles in het stikdonker en nooit iets in de knoop, zeilwissel erbinnen, zeilwissel erbuiten, het gaat maar door, die gasten voorop zijn super, zo doe je dat.

Tegen het eind van het rak gijpen we nog een keer flink naar rechts, de kop van het eiland, voorspelde minderende wind en een draaiing. We worden zo'n beetje de slimste van de school, best eng daar op rechts. Maar uiteindelijk pakt het best goed uit. Als we weer verbinding hebben liggen we heel erg goed.

De hoge bergen op de west kop van Sicilië is ff wat anders, we hebben heel weinig wind en we weten dat langs de zuidkant een heel stevige wind staat, wie het eerst langs dit obstakel is, is flink weg.

Een heel moeilijk stuk, we proberen van alles, maar het pakt niet lekker uit.

We zien een paar bootjes helemaal onder de wal kruipen, dat kan toch niet zou je denken, daar is echt geen wind. Er zijn verschillende strategieën, onder de kust, ver op zee, alles zonder wind. Uiteindelijk zijn er winnaars aan beide kanten, ook die onder de wal.

We komen hier niet lekker weg, als het gaat waaien wisselen we naar de medium en kort daarna naar de 3. We lopen eindelijk weer flink vaart als we nog een keer volledig uit de wind lopen #%$@!. Dit doet zeer.

Als we de neus om de hoek steken en aan het volgende rak beginnen waait het inderdaad best flink.

Bij het laatste eilandje waar we echt aan de wind moeten knalt het van het een- op het andere moment over de 30 knopen, we reven (ja dat kan op de il Corvo !) gelukkig hadden we dat van te voren goed uitgezocht en getest, het rif zat er zo in.

Een rak waar niet veel te navigeren valt, net niet hoog aan de wind, ruim 8 kn, goed blijven sturen, volhouden, bakken water over en hiken maar, hiken tot je het niet meer voelt.

Het scheelt letterlijk een jas als je in dit klimaat regelmatig koppie onder gaat, nat is niet fijn maar koud is het niet. De wind neemt gedurende het geheel rak af, netjes volgens de voorspelling, gelukkig, we krijgen weer iets vertrouwen in de voorspellingen.

Dus gedurende de dag rifje er uit, voorzeil wisselen en opmaken voor het kruisrak naar Lampedusa.

Gelukkig een nieuw weerberichtje opgepikt dus voor dit kruisrak konden we goed vooruit kijken, het gekke is dat de voorspelling over deze 85 mijl geen enkele draaiing opgeeft, al die uren 1 en dezelfde windrichting. Bijzonder.

We varen aan de wind en zijn uren zoet met het zoeken naar de optimale hoek of snelheid, een eindeloos proces.

We proberen op de bewolking nog wat windshifts te vinden en als we uiteindelijk terug kijken naar de track zien we toch wel een paar mooie hoeken staan in een rak waar de wind niet zou draaien !?

Bij Lampedusa is het pikdonker, we gaan voorzichtig de hoek om, houden wat afstand, bang voor een nieuwe windstilte, maar het gaat goed.

De code zero er op en we scheren heel dicht langs de kust (lagerwal) en wippen net over het havenhoofd, heel krap maar prima. De coastguard wil wel ff weten wat we van plan zijn en waar we vandaan komen, die kwam ons op een ongelegen momentje lastig vallen.

Het laatste flinke rak is begonnen, weer zo'n 85 mijl naar Malta.

Gewapend met het nieuwe weerbericht weer een aanpak voor het rak uitgezet, een constante draaiing naar rechts wordt er voorspeld. Duurt het hele rak.

Een paar uur na Lampedusa varen we in een enorm windwak, werkelijk nul wind.

Als de maan opkomt zien we dat we onder een grote zwarte wolk liggen, misschien is dat de boosdoener geweest? Uiteindelijk komen we weer iets op gang en kunnen we weer wat. Opnieuw proberen we steeds de beste voortgang te maken en gijpend van windbaantje op het water naar het volgende windvlak starten we opnieuw aan dit rak.

Uiteindelijk komt er wat stabiliteit in het geheel en kunnen we overschakelen naar de spinnaker en met wat meer druk kunnen we weer wat dieper varen en komen we nog aardig uit bij het geultje tussen Gozo en Malta.

Hier zien we ook wat bootjes op de AIS opdoemen, bekende namen zijn weer in beeld.

We krijgen weer verbinding en zien dat we 4e liggen heel dicht op nummer drie.

Toevallig die vreemde vogel die de vorige wedstrijd een klasse te vroeg startte. We weten dat dit een lokaal bekend team is, we worden nog wat fanatieker, die lui moeten we pakken.

Tis nog maar 20 mijl, evenwijdig aan de kust. We zagen ze de kust in duiken.

De AIS van onze voorganger viel toen net uit, wat een pech hadden die lui met hun elektronica. We hebben gekozen voor een flinke afstand van de kust, hopend op meer wind, laat gegijpt, waarschijnlijk hebben we hier weer een voordeeltje gehad van het diep kunnen sturen tov de gennaker boot.

Bij de laatste boei een prachtige ronding gedaan, aan de wind met de lichte genua op kruisend naar de finish. Toevallig vergelijkbare omstandigheden als die van de coastalrace, waren wij ook opeens lokaal bekend !

Netjes de slagen gemaakt, heel dicht langs de pier en volledig links in de havenmond, langs de wal, net als op de foto opnieuw over de finish. Super eindsprint. Uiteindelijk 10 minuten berekend ervoor.

Derde in klasse! 30 minuten achter nummer twee.

En afmeren in een volledig lege haven, helemaal niemand aan het steiger, dat is pas echt kicken.

Een flinke hamburger en een koud biertje gaat er wel in, we zitten nog wel ff na te genieten op het terras van de “Royal”, uitzicht over een lege haven en een mooie stad.

Geweldige crew, geweldige boot, geweldige wedstrijd !  Unique.